روزگار نو
گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله را
روزگار نو
گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله راپیوندها
- طعم تلخ خواب با دود سیگار
- فتح باغ
- وبلاگی روتین
- پرنیان - دل آرام
- ماهی سیاه کوچولو
- ذهن نوشت های خانم و آقای اردیبهشتی
- و زندگی قشنگ و زیباست
- باغ مخفی
- مهربانی شما چه رنگی است؟
- آهویی که می نویسد
- کوچ
- حرف های شاید بی پرده ی آزیتا
- بی واژه های قلم یک خزنده
- تا سن پطرزبورگ
- مگلاگ
- خرمالوی سیاه
- کتابهایی که می خوانیم
- باید دوید تا ته بودن
- قوی باش رفیق
- مردی در آفتاب
- حرکات سینوسی ذهن یک زن
- قلم بافی های یک نیکولای آبی
- ساده جان
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- برنا 224
بایگانی
- آبان 1401 2
- آبان 1400 1
- مهر 1400 1
- دی 1398 1
- آذر 1398 3
- شهریور 1398 1
- مرداد 1398 5
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 2
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 2
- مهر 1397 3
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 5
- تیر 1397 1
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 3
- فروردین 1397 1
- اسفند 1396 2
- بهمن 1396 3
- دی 1396 3
- آبان 1396 3
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 3
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 2
- اردیبهشت 1396 2
- فروردین 1396 3
- اسفند 1395 6
- بهمن 1395 2
- دی 1395 6
- آذر 1395 9
- آبان 1395 6
- مهر 1395 6
- شهریور 1395 10
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 8
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 2
- فروردین 1395 5
- اسفند 1394 5
- بهمن 1394 3
- دی 1394 7
- آذر 1394 7
- آبان 1394 6
- مهر 1394 3
- شهریور 1394 4
- مرداد 1394 9
- تیر 1394 7
- خرداد 1394 40
جستجو
آمار : 53725 بازدید
Powered by Blogsky
صبوری
حالا سالهاست که دیگر هیچ نامه ای به مقصد نمی رسد.
حالا بعد از آن همه سال
آن همه دوری
آن همه صبوری...
من دیدم از همان سرِ صبحِ آسوده هی بوی بال کبوتر و نایِ تازه ی نعنای نورسیده می آید
پس بگو قرار بود که تو بیایی و ...من نمی دانستم!
دردت به جانِ بی قرارِ پُر گریه ام
پس این همه سال و ماهِ ساکتِ من کجا بودی؟
...
حالا که آمدی
حرفِ ما بسیار
وقتِ ما اندک
آسمان هم که بارانیست
(سید علی صالحی)
برنا
یکشنبه 26 دی 1395 ساعت 09:23
سلام این روزها خیلی زود اشکم در میاد...این نوشته ات هم که مزید بر علت شد.....مادر دوست صمیمی دخترکم در جوانی و زیبایی فوت کرد رفت زیر خاک و دخترک من هم که وابسته به دوستش ... حال خوبی ندارند ..حالا پیش دانشگاهی هم هستن .....چه شود .. خدا بخیر کند ..
سلام...
آخی....چقدر بد...خدا رحمتشون کنه....خیلی سخته....
فقط باید زمان بگذره...مراقب خودتون و دختر گلتون باشید...ماشالا بزرگ شده....هنوز همون دخترک دبستانی توی ذهنم مونده بود...
متنش امید و ناامیدی رو باهم داشت
در واقع شادی و غم را با هم داشت....
سلام
راستش فکر کنم هر کدوم از ماها تا حالا یه بار طعم چنین صبوری هایی رو چشیدیم.
اما امان از چشمان متنظر
و الان میتونم بگم چند تا صبوریه عظیم و مهم داشتم که خودمم تصورم نمیکردم بتونم انقدر صبور باشم.
الان واقعا منتظرم یه روز برسه که منم بگم:
""من دیدم از همان سرِ صبحِ آسوده هی بوی بال کبوتر و نایِ تازه ی نعنای نورسیده می آید
پس بگو قرار بود که تو بیایی و ...من نمی دانستم!""
سلام...
آخی......ایشالا به زودی اون روز براتون برسه....