روزگار نو
گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله را
روزگار نو
گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله راپیوندها
- طعم تلخ خواب با دود سیگار
- فتح باغ
- وبلاگی روتین
- پرنیان - دل آرام
- ماهی سیاه کوچولو
- ذهن نوشت های خانم و آقای اردیبهشتی
- و زندگی قشنگ و زیباست
- باغ مخفی
- مهربانی شما چه رنگی است؟
- آهویی که می نویسد
- کوچ
- حرف های شاید بی پرده ی آزیتا
- بی واژه های قلم یک خزنده
- تا سن پطرزبورگ
- مگلاگ
- خرمالوی سیاه
- کتابهایی که می خوانیم
- باید دوید تا ته بودن
- قوی باش رفیق
- مردی در آفتاب
- حرکات سینوسی ذهن یک زن
- قلم بافی های یک نیکولای آبی
- ساده جان
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- برنا 225
بایگانی
- اردیبهشت 1403 1
- آبان 1401 2
- آبان 1400 1
- مهر 1400 1
- دی 1398 1
- آذر 1398 3
- شهریور 1398 1
- مرداد 1398 5
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 2
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 2
- مهر 1397 3
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 5
- تیر 1397 1
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 3
- فروردین 1397 1
- اسفند 1396 2
- بهمن 1396 3
- دی 1396 3
- آبان 1396 3
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 3
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 2
- اردیبهشت 1396 2
- فروردین 1396 3
- اسفند 1395 6
- بهمن 1395 2
- دی 1395 6
- آذر 1395 9
- آبان 1395 6
- مهر 1395 6
- شهریور 1395 10
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 8
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 2
- فروردین 1395 5
- اسفند 1394 5
- بهمن 1394 3
- دی 1394 7
- آذر 1394 7
- آبان 1394 6
- مهر 1394 3
- شهریور 1394 4
- مرداد 1394 9
- تیر 1394 7
- خرداد 1394 40
جستجو
آمار : 54391 بازدید
Powered by Blogsky
جای کوه با دره عوض بشه عمق دلتنگی بیشتر میشه
چقدر قامت شعر موزون و دلربا بود ؛)
بله همینطوره. بقیه اش هم زیباست...
نه من وبلاگی ندارم...این که اینجا رو از کجا یافتم هم بر می گرده به یکی از چند وبلاگی (ماهی سیاه کوچولو) که دنبال میکنم هرچند اون وبلاگ دیگه حال و هواش مثل قبل نیست...
ماهی سیاه کوچولو فکرش خیلی درگیره برای همین کمتر می نوسه
ممنون از لطف و محبت شما
این روزها تلخی ها کم نیست از یک طرف ماجرای اتوبوس سربازها از طرف دیگه محیط بانهای بی گناه و ...و همه ی اینها در کنار سختی هایی که تو زندگی شخصی هر کدوم از ما ها هست...البته درسته که دلخوشی ها کم شدن ولی من میگم چون هنوز وجود دارن تلخی ها رو کم رنگ میکنن.
بله حق با شماست
ممنون از شما بخاطر حضورتون
شما وبلاگی ندارید؟ دوست دارم بدونم چطور با اینجا آشنا شدید...
چه روزهایی رو میگذرونیم سرشار از تلخی ها ...
من زیر پست قبلی واست کامنت گذاشته بودما برادر
بله همینطوره، ببخشید من متوجه نشده بودم