روزگار نو

روزگار نو

گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله را
روزگار نو

روزگار نو

گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله را

رواق منظر چشم من آشیانه ی توست

رواق منظر چشم من آشیانه ی توست
کرم نما و فرود آی که خانه خانه ی توست...
گاهی احساس میکنیم میان ما و آنان که دوستشان داریم
هیچ فاصله ای نیست.
گاهی، نوشتن، راهی است برای رسیدن،
راهی است برای کم کردن فاصله ها
و راهی برای هم آوایی و هم دلی
و گاهی، تنها همدم و مونس توست...

نظرات 3 + ارسال نظر
هلیا یکشنبه 26 خرداد 1398 ساعت 22:14

گاهی وقتا از یه چیزایی میترسم و فکرش حتی ذهنمو مشغول میکنه...مثل 30سالگی که داره انتظارمو میکشه...

زمان یک بُعده، یک پارامتر، یک سیال رونده، برای همه یکسانه، هرچند برای همه یکسان به نظر نمیرسه...
خیلی درگیرش نباش...اگه سعی کنی خودت باشی و خودتو به خود ایده آلت نزدیک کنی، دیگه سن مهم نیست...
پیشاپیش تولدت میارک

هلیا یکشنبه 26 خرداد 1398 ساعت 22:08

اگه من روزی عروسکی بسازم تو از عروسک های من می خری؟

اگه بتونم بخرم، بله. چرا که نه؟

پنج‌شنبه 23 خرداد 1398 ساعت 10:45

سال‌هاست که این متن با شماست... از وبلاگ قبلیتون...
به هر حال... بله.‌ نوشتن گاهی تنها همدم آدمه

ممنون که سالهاست با وبلاگ من هستید
ای کاش نام یا نشان خود را درج میکردید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد